Erdhen në nje fshat ne Arabin e nxehet tregtarët me duhan me synimin e vetem për të shitur duhan popullit të paarsimuar. Duke menduar se banorët nuk kane njohuri rreth duhanit, shpresonin se do të shesin me qmim te mire. Pyeten a ka ne fshat dikush qe ka pervoje me duhanin. Nje plak, duke u kollitur dhe duke u lekundur dhe i mbeshtetur ne bastun u afrua tregetarve. Tregetaret e luten te tregoj, ‘të mirën e duhanit’, plaku filloi.

‘Kush thithe duhan sigurisht nuk do te plaket, shtëpia e tij kur nuk do te plackitet, dhe se nuk do të lëndoj as qeni me i terbuar.

Tregtarët te kenaqur buzeqeshnin, tregimit te plakut, por pastaj plaku filloi te deshifroj fjalët e vet:

‘Është e vërtetë se njeriu qe thith duhan nuk do të përjetojë pleqëri. Duhani qe ne rini fillon te gërryej shendetin e tij shpejt dhe do të shkatërrojë atë. Hajdutë nuk do të vjedhin atë, për shkak se nuk guxojne te hyn ne shtepi nga kollitja e tij. Nuk ka qen qe do të kafshoj ate sepse ai ka bastunin ku te mbeshtetet. ”